Z kart historii kartingu

Powstanie kartingu to zasługa pilotów amerykańskich, którzy w czasie drugiej wojny światowej skracali czas oczekiwania na loty bojowe, ścigając się po gładkich betonowych nawierzchniach lotnisk i hangarów na własnoręcznie zbudowanych wózkach na małych kółeczkach. Wózek to po amerykańsku kart, a więc 'Go-kart' czyli tocz się wózku.

Była to naturalnie zabawa, ale w 1956 roku Art. Ingels - mechanik w firmie Kurtis Craft Comp. Zbudował pierwszego karta napędzanego silnikiem kosiarki do trawy West Bend o mocy 1,85 kW i hamowanego hamulcem... ręcznym. Ten pojazd zaprezentowany podczas wyścigów samochodowych w Pomona od razu podbił amerykańską publiczność, szczególnie tą młodzieżową. Duffy Livingstone założył pierwszą wytwórnie pojazdów na małych kółeczkach i nie mógł nadążyć z realizacją zamówień, których było dziesiątki tysięcy.

W 1957 roku Kartingowy Klub Amerykański GKCA opracował pierwszy regulamin, który przetrwał prawie 10 lat. W 1958 roku pierwsze karty trafiły z Ameryki do Wlk. Brytani i tam powstało wiele firm specjalizujących się w ich budowie; w 1960 roku było ich aż 120.

Pierwsze polskie karty zbudowano w 1960 roku, a inicjatorem ich powstania był tygodnik 'MOTOR', podając informacje o kartingu na świecie. Żródłem ich napędu były dwusuwowe silniki rozmaitych marek o pojemnościach skokowych od 50 do 200 ccm.

Po pokazowym wyścigu we Wrocławiu pierwsze zawody kartingowego w Polsce odbyły się 22 lipca 1960 roku na bieżni stadionu sportowego w Częstochowie, a zawodnicy walczyli o Puchar Przechodni Redakcji tygodnika 'MOTOR'; jego pierwszym zdobywcą był Z.Pietkiewicz z Gdyni. Kolejne zawody rozegrano w Gdyni oraz na Placu Defilad w Warszawie.

W 1962r. w Międzynarodowej Federacji Samochodowej FIA powołano Międzynarodową Komisję Kartingową CIK, która opracowała obowiązujące na świecie regulaminy ( w 1997 roku została przekształcona w Światową Federację Kartingową FMK, w 2000r. powrócono do nazwy CIK-FIA i rzesza obecnie przeszło 75 krajów).

Chociaż karting jest dyscypliną sportową jednak trzeba też o nim mówić jako o metodzie wychowawczej młodzieży. Aby startować w zawodach wystarczy mieć zaledwie 10 lat, a przecież treningi można zaczynać już znacznie wcześniej. Kart ze względu na swoją prostotę budowy może być obsługiwany, naprawiany czy też konstruowany przez najmłodszych i jest to kapitalna zaleta tej dyscypliny sportów motorowych uprawianej na pojazdach z czterema kołami. Karting zawsze postrzegano jako sport młodzieżowy, stanowiący doskonałe przygotowanie młodych ludzi do życia w zmotoryzowanym społeczeństwie a jednocześnie kużnią kadr dla wielu dyscyplin sportu motorowego jak wyścigi, rajdy itd.

Już od 1968 roku karting w Polsce trafił do szkół; uczniowie technikum w Koszalinie i Legnicy budowali w ramach zajęć technicznych pierwsze karty, na których póżniej startowali w zawodach; oprócz zawodników wykształciła się też spora kadra mechaników, zdobywających swe póżniejsze zawodowe doświadczenie. W 1975 roku karting został uznany przez ówczesne Ministerstwo Oświaty i Wychowania jako jedna z metod politechnicznego wychowania młodzieży i zalecony do popularyzowania w szkołach w ramach zajęć pozalekcyjnych; w tym samym czasie Polski Związek Motorowy zawarł porozumienie w sprawie rozwoju kartingu ze Szkolnym Związkiem Sportowym i Związkiem Harcerstwa Polskiego. Zakupiono 150 kartów przeznaczonych dla szkół. W 1975roku powstała samodzielna Główna Komisja Sportu Kartingowego ZG PZM, która zarządza tą samodzielną dyscypliną w naszym kraju.

CO TO JEST KART?

Kart jest pojazdem naziemnym z nadwoziem lub bez, z czterema kołami nie ustawionymi w linii i stale stykającymi się z nawierzchnią, z których dwa zapewniają kierowanie a dwa pozostałe napęd. Zasadniczą część podwozia jest rama spawana z rur wykonanych ze stali magnetycznej. Ściśle określone są wymiary karta, jego długość całkowita, maksymalna szerokość, rozstaw osi i rozstaw kół, musi wynosić 2/3 rozstawu osi. Kart musi mieć zderzaki- przedni, tylni i boczne, a podłoga musi być wykonana ze sztywnego materiału i obramowana krawędzią zabezpieczającą przed ześlizgnięciem nóg kierowcy z podłogi. Siedzenie musi skutecznie unieruchamiać kierowcę a osłona łańcucha wykluczać możliwość obrażeń kierowcy. Kart nie może mieć żadnego zawieszenia kół i jedynym sposobem resorowania jest uginanie się opon : ogumienie o średnicy 4-6 cali ma gładki bieżnik i jedynie gdy nawierzchnia jest mokra stosowane jest ogumienie z naciętym bieżnikiem.Hamulce muszą działać co najmniej na dwa koła, ale w kartach osiągających większe prędkości obowiązkowe są hamulce hydrauliczne działające na cztery koła.

Początkowo karty nie były wyposażone w żaden rodzaj nadwozia, ale obecnie stosuje się osłony przednie, osłony boczne oraz osłony kolumny kierownicy z numerem startowym.

Zasadnicze różnice w sprzęcie kartingowym dotyczą rodzaju stosowania napędu.
W zawodach stosuje się wyłącznie silniki dwusuwowe.

Źródło: http://www.pzm.pl